تعیین مکان و ظرفیت بهینه سیستم های فتوولتاییک با در نظرگرفتن قابلیت اینورتر این سیستم ها برای تولید توان راکتیو

تجدید ساختار سیستم قدرت و کاستی ظرفیت انتقال اترژی توجه عمومی را به سمت منابع تولید پراکنده سوق داده است. چرا که تولید پراکنده گزینه مناسبی است برای بهبود کیفیت توان، کاهش تلفات خطوط و آلودگی های محیط زیست، اصلاح پروفیل ولتاژ، و بطور کلی افزایش بازدهی روند تولید انرژی. مکانیابی مناسب dg ها درشبکه قدرت، دستیابی به حداکثر منافع نهفته در آنها را میسر می سازد. در مسائل مکان یابی که تاکنون برای سیستم فتوولتائیک صورت پذیرفته، این سیستم به عنوان منبع تولید توان اکتیو در نظر گرفته شده است. اما از آنجا که در تمام ساعات روز و در فصول مختلف از حداکثر ظرفیت سیستم (با توجه به تغییرات تابش) استفاده نمی شود و همچنین در طول ساعات شب توان اکتیو تولیدی سیستم صفر می باشد، می توان با طراحی کنترلر مناسب برای اینورتر سیستم از مابقی ظرفیت آن در طول ساعات روز و همچنین از تمام ظرفیت در ساعات شب برای تزریق توان راکتیو بهره برد. در این پایان نامه، سیستم های فتوولتاییک متصل به شبکه به عنوان یکی از پرکاربردترین تکنولوژی های dg مورد مطالعه واقع شده و ظرفیت و مکان بهینه آنها در شبکه توزیع شعاعی با در نظر گرفتن ظرفیت نامی اینورتر این سیستم ها جهت تامین توان راکتیو تعیین شده است. از طرفی با توجه به اینکه سیستم های فتوولتاییک در عمل به واسطه عملکرد اینورتر و همچنین تغییرات شرایط جوی هارمونیک تولید می کنند، از اینرو در بخشی دیگر از مطالعات ظرفیت بهینه این سیستم ها با در نظر گرفتن هارمونیک تولیدی این سیستم ها و در حضور یک شبکه هارمونیکی و با اعمال محدودیت های هارمونیکی محاسبه شده است. مطالعات مکان یابی با استفاده از روشی جدید بر پایه تلفیق الگوریتم تحلیلی (ia) و الگوریتم ژنتیک (ga) و با هدف کاهش تلفات و بهبود پروفیل ولتاژ انجام گرفته است. در نهایت الگوریتم مکان و مقداریابی با اهداف مشخص بر دو شبکه نمونه 33 و 69 شینه استاندارد ieee اعمال شده و نتایج مطالعات برای تایید کارآیی روش فوق ارائه گردیده است.